Agroturystyka hajnica górski

Śmiało mogę powiedzieć, że to wielkie święto Wisły! Odbywa się na przełomie lipca i sierpnia, trwa 9 dni i w tym roku obchodziliśmy jego 60lecie.

Ale TKB to nie tylko Wisła, dwie sceny, imprezy towarzyszące. To sztab ludzi który pracuje nad organizacją cały rok, aby zespoły ludowe z całego świata mogły zaprezentować się tu w Beskidach. Zespoły z Polski i goście z różnych zakątków naszego globu występowali przez te kilka dni także na scenach w Szczyrku, Żywcu, Ujsołach, Oświęcimiu, Makowie Podhalańskim, Istebnej i w tym roku także w Czechach w Jabłonkowie.

Przez tyle lat festiwal ewoluował, ale jedno jest niezmienne, pasja ludzi do kultywowania ludowej tradycji. Na deskach amfiteatru spotykają się różne pokolenia, które pielęgnują to, aby Ci najmłodsi mieli szansę zobaczyć na żywo m.in. jak dawniej celebrowano różne ważne wydarzenia rodzinne, tradycyjne tańce ludowe itp. Ci starsi widzowie mają także szansę przypomnieć sobie i powspominać piękne chwile ze swojego życia.

Wiślanie z uśmiechem mówią, że nasz rok, tu na co dzień nie liczy się od stycznia do grudnia, tylko od TKB do kolejnego TKB 🙂 i coś w tym jest…

Organizatorzy mają pełne ręce roboty, a Wiślanie cieszą się z licznej grupy gości, którzy wybierają akurat ten wakacyjny czas na swój wypoczynek. 

Przez te kilka dni Wisła staje się szybko bijącym sercem folkloru, spotkań ludzi różnych narodowości, miejscem gdzie nie tylko góralska muzyka rozbrzmiewa do późnych godzin nocnych. Gdzie tańczy się na deptaku do rana, je tradycyjne placki z blachy, pajdę chleba ze smalcem, żebroczkę czy kołacze 🙂 … Ten kolorowy czas daje dużo radości gościom odwiedzającym Wisłę, ale także i mieszkańcom, którzy na tych kilka dni ‘oddają’ nasze miasteczko ludziom różnych narodowości.

W tym roku na 8 scenach prezentowały się zespoły z kilkunastu Państw świata, m.in.: z Czech, Węgier, Słowacji, Słowenii, Rumunii, Albanii, Wielkiej Brytanii, Bośni i Hercegowiny, Turcji, Palestyny, Maroka, Chile czy Meksyku. Z Polski, na lokalnej scenie pojawili się Wiślanie, jak również grupa z Ustronia, Istebnej czy Żywca.

Od 2 do 5 sierpnia to właśnie w Wiśle odbyły się już poraz 32 Międzynarodowe Spotkania Folklorystyczne. Kilkanaście zespołów z całego świata i 3 z Polski walczyło o grand prix, które w tym jubileuszowym roku otrzymał zespół Ziemia Żywiecka z Żywca. Serdeczne gratulacje.

Przez 4 sierpniowe dni było jeszcze bardziej tłoczno i kolorowo. Rozbrzmiewała orientalna muzyka, a przechadzając się deptakiem wdłuż Wisły słyszało się wiele języków świata. To za sprawą grup tanecznych, ale bardzo często także ich fun klubów, które podróżowały razem z nimi 🙂

Na małej scenie, na wiślańskim deptaku każdego dnia odbywały się także imprezy towarzyszące. Dzięki czemu każdy miał szansę znaleźć w tym czasie coś dla siebie. 

Oprócz tańców, muzyki, przez cały tydzień wystawiali się rękodzielnicy. Można było skorzystać z warsztatów, które dostępne były w trakcie całego tygodnia dla tych dużych i małych uczestników TKB. Dodatkowo piękne wystawy w Muzeum Beskidzkim przy wiślańskim rynku i wiele innych. Tym którym było jeszcze mało tańców mogli spróbować swoich sił do późnych godzin nocnych pląsając przy dźwiękach kapel przed naszym wiślańskim amfiteatrem. 

Ostatniego dnia TKB, w niedzielę 6.08 mimo iż pogoda nas nie rozpieszczała, w amfiteatrze odbył się konkurs na Najszwarniejszego Górola 2023 🙂, a wieczorem wybrzmiał w późnych godzinach już na oficlajne zamknięcie 60 Tygodnia Kultury Beskidzkiej – Szumi jawor szumi….

Tradycja piękna i to niepowtarzalny czas, bo te 9 dni pokazuje, jak muzyka i jej kultywowanie może łączyć pokolenia z różnych zakątków świata. Jak pięknie można się bawić, spędzać ze sobą czas, dawać sobie nawzajem pozytywną energię i życzliwość. Z wielkim uśmiechem i przyjemnością patrzyłam na dzieci pod wiślańską sceną, które próbowały naśladować to co dzieje się właśnie na niej 🙂. To wielka nadzieja na to, że kiedyś może i one, pewnie za kilka lat na tej scenie zatańczą. 

Podróżując po świecie wiem, że może i w wielu miejscach organizuje się podobnego typu wydarzenia, ale wiem również, że to tu, w Wiśle słysząc śpiew Mazurów z Londynu jak zaśpiewali 'Szumi jawor…’ ludzie zebrani w amfiteatrze wypełnionym po brzegi wstali i zaśpiewali razem z nimi. To szacunek do tradycji i ogromne wzruszenie…bo…’górolsko muzyka i górolski grani, nigdy nie zaginie w Beskidach śpiwani…’

Tydzień Kultury Beskidzkiej to moim zdaniem także piękny, rodzinny czas. Dzieci miały okazję uczestniczyć w ciekawych warsztatach, które prowadzone były przez cały czas trwania TKB w Parku Kopczyńskiego. Mogły też zobaczyć prawdziwe owce czy kozy, w mini zagrodzie Państwa Basi i Janka Kędziorów 🙂, a przy okazji spróbować ich kuchni w tradycyjnym wiślańskim wydaniu, no i oczywiście skosztować pysznego oscypka. Przechodząc alejką obok ich drewnianej kolyby miałam okazję doświadczyć – usłyszeć, jak dzieci wołały na pasące się tam wokół owieczki ‘… mamo patrz jakie piękne sarenki…’ 🙂 To świetna okazja, aby pokazać najmłodszym jak te zwierzęta wyglądają i opowiedzieć m.in. o tradycji i wypasaniu owiec w Wiśle.

TKB to również czas biesiadowania pod tzw. chmurką, spotkań z rodziną i przyjaciółmi z turystami, którzy odwiedzili w tym czasie Wisłę. Miejsca do zabawy dla dzieci, gdzie przy okazji Ci którzy już nie zmieścili się w amfiteatrze, bo każdego wieczoru pękał w szwach🙂 mieli szansę słuchać śpiewu i muzyki towarzyszącej wszystkim tancerzom.

Moje wrażenia…? Obserwuję to wydarzenie rokrocznie, od 7 lat i każdego roku odkrywam coś innego, bo kolejna jego odsłona mimo, że o tym samym, to jest zarazem inna 🙂. 

Mnie w tym roku urzekli tancerze z Londynu, z Chile, Meksyku i Palestyny. Ale także wielkie brawa należą się dla zespołu Wańcy z Wisły, za przepiękny męski śpiew, gdzie człowiek miał ciarki na skórze słuchając ich występu. Również dla Równicy z Ustronia, za taniec i niesamowity śpiew, szczególnie solisty, który kilka razy w trakcie występu dał wspaniały popis swojego głosu. Dostali owacje na stojąco – należało się im 👍 Chociaż w serduchu uważam, że każdy występ wniósł swoją wrażliwość, szacunek i pasję  ludzi, którzy się jej oddają. Brawa także za wytrwałość i kondycję 🙂dla zespołu z Palestyny! 

Nie zawiodła wiślańska publiczność, która tak licznie każdego popołudnia i wieczoru gromadziła się w amfiteatrze im. Stanisława Hadyny. Ale również turyści, którzy do późnych godzin wytrwale i do końca, mimo kapryśnej pogody oklaskiwali gromkimi brawami wszystkich uczestników 60 TKB. 

Muzyka muzyką, tańce tańcami, a wiślańskie placki z blachy musiały być 🙂. To jedno z moich ulubionych dań. Było całe mnóstwo innych regionalnych pyszności, ale ja, jak tylko mam szansę, zawsze próbuję placków. Tylko takie jedyne i niepowtarzalne, bo pieczone na blasze zjecie w Wiśle. Poza TBK spora ilość restauracji serwuje je także w tradycyjnym wydaniu, więc nie musicie czekać cały rok by ich spróbować.

Dużym wydarzeniem w trakcie TKB jest także przepiękny korowód, który odbył się na rozpoczęcie i zakończenie tygodnia kultury. To piękny moment i szansa, aby podziwiać wszystkie zespoły, które biorą udział w tym wydarzeniu. Mieszkańcy Wisły i odwiedzający nas goście mają szansę zobaczyć prezentację zespołów, ich kolorowe stroje, w których paradują uliczkami w centrum miasta. Mimo tłumów z wielką przyjemnością wybieram się na te wydarzenia, bo świetny moment by podziwiać piękne stroje wszystkich uczestników i zobaczyć to w pełnej okazałości.

Ogromne brawa dla tych, których generalnie przez te 9 dni nie było widać. Dla organizatorów i dobrych duchów tego wydarzenia, którzy do późnych godzin pracowali, aby Ci którzy są po tej drugiej stronie mogli podziwiać i oglądać tak piękne wydarzenie jakim był 60 Tydzień Kultury Beskidzkiej..

Zapraszam serdecznie za rok, do Hajnicy na wypoczynek (przez 4 pory roku 🙂) i Wisły na jej dalsze odkrywanie nie tylko chodząc po górach. Chociażby po to, aby wziąć udział w tych przepięknych i niepowtarzalnych wydarzeniach kulturalnych jakie pod koniec lipca i w pierwszym tygodniu sierpnia dzieją się w mieście.